Δημήτρης Κασλάς: Ένας αδικημένος ήρωας

Χθες ήταν ημέρα μνήμης, όχι μόνο για τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, αλλά και για όλους τους Έλληνες. Τιμήθηκε η μνήμη των ηρώων στο ύψωμα 731 που πολέμησαν γενναία απέναντι στην φασιστική Ιταλία. Επικεφαλής των τρικαλινών και καρδιτσιωτών οπλιτών -αμούστακα παιδιά ήταν τα περισσότερα – ήταν ο γενναίος στρατωτικός Δημήτρης Κασλάς.
Η εντολή του ήταν “όποιος γυρίσει τη πλάτη στον εχθρό θα τουφεκίζεται”, αλλά κανένας δεν είχε την πρόθεση για κάτι τέτοιο.
Αλλά όπως γίνεται συνήθως οι ήρωες στην χώρα αυτή πολλές φορές περνάνε τεράστιες περιπέτειες. Έτσι και ο Κασλάς, που για τα φρονήματα του εξορίστηκε και υποβιβάστηκε σε στρατιώτης! Αλλά έστω και αργά η ελληνική πολιτεία του έδωσε τον σεβασμό που του άξιζε για τον ηρωισμό του.
Αλλά αξίζει να δούμε την ιστορική του παρουσία ως στρατιωτικός με την βοήθεια πηγών από την Βικιπαίδεια.

Ο Δημήτριος Γ. Κασλάς (1901- 1966) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και αντιστασιακός. Πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στον Ελληνοϊταλικο Πόλεμο, στην Εθνική Αντίσταση και στα Δεκεμβριανά. Κυρίως έμεινε γνωστός μετά θάνατον για την συνεισφορά του ως διοικητής στο ΙΙ/5 Τάγμα Πεζικού στην επιτυχής απόκρουση της ιταλικής εαρινής επίθεσης στο Υψωμα 731. Λόγω της συμμετοχής του στον ΕΛΑΣ αποστρατεύθηκε από τον Ελληνικό Στρατό ως επικίνδυνος και εξορίστηκε.
Η Στρατιωτική Διαδρομή
Η στρατιωτική διαδρομή του Δημητρίου Καζίλα (Κασλά) ξεκινά στις 24 Ιουνίου του 1920 όπου και κατετάγη κληρωτός στη Λάρισα με αριθμό μητρώου 16251. Από την Ι Μεραρχία Πεζικού στη Λάρισα μεταβαίνει την 1η Αυγούστου 1920 στην Σμύρνη, και ειδικότερα στην ΙΙ Μεραρχία Σμύρνης.
Τον Ιανουάριο του 1922 συμμετέχει σε στρατιωτικές εξετάσεις καταφέρνοντας να εισαχθεί στον Ουλαμό Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ (Νικόπολη). Σ’ αυτές τις εξετάσεις έδωσαν 1200 άτομα και πέτυχαν οι 225, με τον Κασλά να καταλαμβάνει την θέση 97.
Την 1η Φεβρουαρίου του 1922 εγγράφεται στις δυνάμεις του Ουλαμού Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ, ενώ στην συνέχεια προάγεται σε Έφεδρο Ανθυπασπιστή.
Στις 10 Αυγούστου του 1922, μετά την κατάρρευση του Μετώπου, συλλαμβάνεται αιχμάλωτος και κρατείται έως τον Απρίλιο του 1923.
Τρία χρόνια αργότερα(34) αποκτά τον βαθμό του Λοχαγού, στις 9 Νοεμβρίου του 1934. Στις 11 Απριλίου του 1938 υπηρετεί στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Τρίκαλα.
Στη συνέχεια ακολουθεί μια εξαιρετική πορεία με αποκορύφωμα την περίοδο 1940-1945. Ο Δημήτριος Κασλάς στις 22 Δεκεμβρίου του 1940 προάγεται σε Ταγματάρχη με την απόφαση, ΕΔΥ 423/1940. Στις 2 Μαΐου του 1941 μετά την κατάρρευση του Μετώπου ο Δημήτριος Κασλάς λαμβάνει φύλλο πορείας για τον Βόλο.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1941 ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Γ. Μπάκος απονέμει στον Λοχαγό του 3ου Συντάγματος Ιππικού «Πολεμικόν Σταυρόν Γ΄ Τάξεως» για την συμμετοχή του στις επιχειρήσεις του Μετώπου του ’40, επιδεικνύοντας ηρωισμό και αυτοθυσία. Αντίστοιχα στις 12 Φεβρουαρίου του 1942 επί υπουργίας Γ. Μπάκου απονέμεται στον Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» για την ηρωική μέχρι αυτοθυσίας επί του πεδίου της μάχης ενάσκηση των καθηκόντων του.
Στην συνέχεια επιστρέφει στο Πουρί και κατά την Γερμανοϊταλική Κατοχή λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση εντασσόμενος αρχικά στον ΕΔΕΣ για λίγο και έπειτα στην XVI Μεραρχία του ΕΛΑΣ και ειδικότερα ως Διοικητής του 52oυ Συντάγματος. Ο Δημήτριος Κασλάς ως στρατιωτικός νους είχε μεγάλες επιτυχίες στον ΕΛΑΣ και ειδικότερα στις περιοχές όπου δραστηριοποιήθηκε (Λαμία – Καρπενήσι – Καρδίτσα).
Μετά την απελευθέρωση εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη.
Η ενεργός στρατιωτική πορεία του Κασλά ολοκληρώνεται στις 12 Ιανουαρίου του 1948 όταν αποστρατεύεται αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, ΕΔΥΣ 435/1948. Μετά την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985 ο Δημήτριος Κασλάς, μετά θάνατον προήχθη τιμητικά σε Ταξίαρχο.
Η συμμετοχή του στο Πόλεμο του 1940-41

Κατά την έκρηξη του πολέμου το 1940 υπηρετούσε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων. Ξεκίνησε ως λοχαγός, αναλαβών κατά την διάρκεια των μαχών τη Διοίκηση του ΙΙ/5 Tάγματος, προαχθείς επ’ ανδραγαθία στο πεδίο της μάχης σε ταγματάρχη. Το αποκορύφωμα της ένδοξης πορείας του Tάγματος είναι η απόκρουση της σχεδιαθείσης με την παρουσία του ίδιου του Μουσολίνι μεγάλης Ιταλικής Επιθέσεως από 9-25 Μαρτίου 1941. Η επίθεση εκδηλώθηκε κυρίως εναντίον του υψώματος 731 το οποίο υπεράσπιζε το ΙΙ/5 τάγμα. Εκεί συνετρίβησαν οι πάνοπλες Μεραρχίες των Ιταλών. Για το ύψωμα 731 και τις μάχες που έγιναν από 9-24 Μαρτίου έχουν γράψει πολλοί Έλληνες και ξένοι, στρατιωτικοί και μη, εχθροί και φίλοι, και εκφράζουν τον θαυμασμό τους.
Το ύψος του μειώθηκε κατά 5 μέτρα.
Η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση
Μετά την κατάρρευση του μετώπου ο Δ. Κασλάς επέστρεψε στο Πουρί. Κατά την τριπλή κατοχή της Ελλάδας από τις Γερμανία, Ιταλία και Βουλγαρία λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΔΕΣ με την ομάδα του συνταγματάρχη Χατζηαναγνώστου αλλά θα συλληφθεί στη περιοχή των Φαρσάλων από τον ΕΛΑΣ στον οποίο και θα προσχωρήσει. Στον ΕΛΑΣ θα δράσει κυρίως ως Διοικητής του 52ου Συντάγματος Πεζικού, με καπετάνιο τον Γιάννη Μπάρδα (Φωτεινός). Το 52ο Σύνταγμα είχε δραστηριότητα στην περιοχή Λαμίας – Καρπενησίου – Καρδίτσας και είχε πολλές στρατιωτικές επιτυχίες.
Δεκεμβριανά και εξορία
Στις 30 Νοεμβρίου 1944 το 52ο Σύνταγμα πήρε εντολή να κατευθυνθεί στην Αττική. Όταν ξέσπασαν οι μάχες των Δεκεμβριανών,το 52ο σύνταγμα βρισκόταν στη Χασιά όπου λόγω της Βρετανικής υπεροπλίας σε οχήματα μάχης κινδύνεψε με διάλυση. Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας ο ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς υπάχθηκε στο β’ πίνακα των αξιωματικών χαρακτηρισμένος ως επικίνδυνος με υποψία ότι θα στελέχωνε τον ΔΣΕ και εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη όπου και αποστρατεύθηκε αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.
Τέλος της ζωής του
Αφού αποστρατεύθηκε αναγκάστηκε να κάνει άλλες δουλειές, ενώ αρνιόταν πικραμένος την προγενέστερη ιδιότητα του σε άτομα που υπηρέτησαν κάτω από τις διαταγές του.
Απεβίωσε στις 29-12-1966 από καρδιακό επεισόδιο ενώ είχε προηγηθεί και εγκεφαλικό.
Τιμητικές διακρίσεις
Του είχαν απονεμηθεί: Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως, Αργυρούς Σταυρός του Β΄ Τάγματος, Μετάλλιον στρατιωτικής αξίας Δ΄ Τάξεως. Με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985 προήχθη, μετά θάνατον, σε Ταξίαρχο.