Τελικά τα χρόνια περνάνε γρήγορα! Αυτό δεν το λέμε με φιλοσοφική διάθεση, αλλά με την ανάγκη κάποια πράγματα που ήταν να προχωρήσουν γρήγορα δεν προχώρησαν.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα προφανώς και είναι η κεντρική πλατεία των Τρικάλων και με το μεγάλο στοίχημα της ανάπλασης. Ήταν μια φιλοδοξία τόσο του προηγούμενου δημάρχου Τρικκαίων Δημήτρη Παπαστεργίου όσο και του νυν Νίκου Σακκά.
Παρά όμως την αισιοδοξία των πρώτων μηνών του έργου για την γρήγορη πρόοδο όλο αυτό απέτυχε στα χρονικά όρια που περίμεναν οι ίδιοι οι τρικαλινοί πολίτες.
Σε λίγες μέρες θα μπούμε στον 3ο χρόνο των εργασιών και όπως και να το δει κάποιος είναι μια εξέλιξη που όταν ξεκινούσε το έργο δεν το υπολόγιζαν πολλοί. Βέβαια πάντα υπάρχουν οι δικαιολογίες, όπως για να παράδειγμα τα αρχαία ευρήματα στον χώρο, όπου έφεραν στασιμότητα για πολύ μεγάλο διάστημα.
Το σίγουρο είναι ότι από εδώ και πέρα τόσο ο Δήμος Τρικκαίων, όσο και ο εργολάβος του έργου έχουν μπροστά τους ένα στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσουν.
Αυτό δεν είναι άλλο από την ανάγκη να ολοκληρωθεί και να παραδοθεί η πλατεία σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο πέρα από το τέλος Νοεμβρίου.
Ο λόγος απλός. Θα ήταν πολύ άσχημο για την εικόνα της πόλης, για τρίτα συνεχόμενα Χριστούγεννα η κεντρική πλατεία των Τρικάλων να μην είναι σε θέση να φιλοξενήσει τους χιλιάδες επισκέπτες που θα έρθουν με αφορμή τον Μύλο των Ξωτικών.
Ήδη αυτή η εικόνα υπήρχε εδώ και δύο χρόνια και προφανώς δεν θα πρέπει να συνεχιστεί. Έτσι ο χρονικός ορίζοντας είναι αυτός και δείχνει να είναι εφικτός, φτάνει βέβαια να μην υπάρξουν νέα εμπόδια και βέβαια να ανεβάσουν στροφές όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση που λέγεται κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
Σίγουρα ο μήνας που διανύουμε είναι δύσκολος, αφού υπάρχουν και οι καλοκαιρινές άδειες, αλλά προφανώς μόλις φύγει ο Δεκαπενταύγουστος υπάρχει το χρονικό περιθώριο να υπάρξει ουσιαστική πρόοδο και ολοκλήρωση του έργου, ώστε όντως η μορφή του κέντρου της πόλης των Τρικάλων να αλλάξει όχι μόνο για τους τουρίστες που θα έρθουν προς τα Χριστούγεννα, αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους που τόσο τους έλειψε η “κουβεντούλα” στην κεντρική πλατεία της πόλης που ήταν για όλους ένα σημείο αναφοράς και συναναστροφών…