Κλειδί είναι η αγωνιστική επικοινωνία.
Το γνωστό και αγαπημένο τραγουδάκι εξηγεί πολλά: ήμασταν πάντοτε παικτάρες μα δεν αλλάζαμε μπαλιές.
Ο ποιητής ήθελε να δείξει με τους συγκεκριμένους στίχους την ατομική ποιότητα των αθλητών οι οποίοι όμως για πολλούς και διαφόρους λόγους κοίταζαν πρωτίστως την δική τους εικόνα.
Μπορεί λοιπόν σε αρκετές συναντήσεις το ταλέντο τους να έφτανε αλλά στις κρίσιμες αναμετρήσεις το σκηνικό άλλαξε άρδην.
Το σκηνικό το έχουν στο μυαλό τους οι πιστοί φίλοι του αθλητισμού.
Από την στιγμή που ο αντίπαλος βρει τρόπο να παίξει με το μυαλό των βαριών χαρτιών και να τους βγάλει από τον συνηθισμένο τρόπο σκέψης, τότε συνήθως προκύπτει αφλογιστία.
Παράλληλα από την στιγμή που χάνεται η ψυχραιμία γίνονται ακόμη και παιδικά λάθη.
Γενικά το αγωνιστικό καράβι, που μέχρι εκείνη την στιγμή έδειχνε ακλόνητο αρχίζει να κάνει νερά.
Αν λοιπόν πάρει από κάτω ένα τμήμα, όσο χαρισματικό και να είναι τότε πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει την απώλεια.
Σίγουρα οι προσθήκες από το πάνω ράφι έχουν την δική τους γοητεία και ενθουσιάζουν τους φιλάθλους.
Ωστόσο οι ιθύνοντες καλούνται να ψάξουν σε βάθος προκειμένου να εντοπίσουν αν οι αξιόλογοι παίκτες είναι σε θέση να αποδεχθούν και άλλους ρόλους.
Πολλές φορές το ίδιο το παιχνίδι δεν βγαίνει, οπότε υπάρχουν παραδείγματα αθλητών, που αντί να ψάξουν άλλες λύσεις μέσα από την ομαδική δουλειά επιμένουν στην ίδια τακτική.
Με τον τρόπο αυτό γίνονται προβλέψιμοι, οπότε αδικούν την συνολική προσπάθεια.
Τα πράγματα στον αθλητισμό είναι απλά. Όταν το έμψυχο δυναμικό εστιάζει στον ατομικό εντυπωσιασμό μπορεί να πάρει αρκετά πρωτοσέλιδα αλλά όχι και το κορυφαίο.
Αναλυτικά στην έντυπη έκδοση