Λεπτά γράμματα υπάρχουν πάντα στον αθλητισμό.
Πολλοί διατυπώνουν το ερώτημα: Μα από την στιγμή που σε κάθε μπασκετική κατηγορία οι περισσότεροι πρωταγωνιστές γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, πως γίνεται κάθε χρόνο το σκηνικό να παρουσιάζει σημαντική διαφοροποίηση;
Η απάντηση είναι απλή και έχει να κάνει με την φύση του ίδιου του παιχνιδιού.
Από την στιγμή λοιπόν που κάθε παιχνίδι ξεκινάει από μηδενική βάση και είναι διαφορετικό ο καθένας αντιλαμβάνεται πόσα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μια ολόκληρη χρονιά.
Και στο θεαματικό αυτό άθλημα τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Σίγουρα τα τμήματα που ενισχύθηκαν σημαντικά έχουν τον πρώτο λόγο. Ωστόσο υπάρχουν πολλά παραδείγματα χαρισματικών εκδόσεων οι οποίες για πολλούς και διαφόρους λόγους δεν μπόρεσαν να βρουν βηματισμό.
Από την στιγμή που η μαγεία και η αύρα χάθηκαν τότε πολύ απλά τα προαναφερόμενα συγκροτήματα βραχυκύκλωσαν και ουσιαστικά δεν μπόρεσαν να σηκώσουν κεφάλι.
Συνεπώς έχουν απόλυτο δίκιο όλοι εκείνοι που κρατούν μικρό καλάθι και σημειώνουν σε όλους τους τόνους ότι καλή και άγια μια ελπιδοφόρα εκκίνηση αλλά το ζητούμενο βρίσκεται στο ποιος θα πει τον τελευταίο λόγο.
Από την στιγμή μάλιστα που στην εξίσωση μπήκαν και τα πλέϊ οφ είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν οι συσχετισμοί, αφού μεγάλο ρόλο παίζει η αντοχή στην πίεση και η διάρκεια στην απόδοση.
Αρκετές ομάδες λοιπόν κρατούν το καλύτερο για το τέλος. Βέβαια στην διάρκεια των πρωταθλημάτων προσπαθούν να διατηρούν σχετική απόσταση και από την στιγμή που διαπιστώσουν ότι μπορούν να επιταχύνουν τότε τα παίζουν όλα για όλα.
Aναλυτικά στην έντυπη έκδοση
