Ο «χάρτης» των φετινών καλλιεργειών έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, καθώς θα αρχίσει στο επόμενο χρονικό διάστημα η σπορά των σιτηρών και θα συνεχιστεί την ερχόμενη άνοιξη με τα υπόλοιπα σπαρτά.
Το ζήτημα είναι τι έχουν επιλέξει οι παραγωγοί, δηλαδή, πόσα στρέμματα θα καλλιεργηθούν με σιτηρά(σκληρό και μαλακό σιτάρι και κριθάρι) και από τα υπόλοιπα, πόσα θα καλλιεργηθούν με βαμβάκι και πόσα με καλαμπόκι.
Τάση φυγής από το βαμβάκι δημιουργήθηκε πέρυσι, διότι τα τελευταία 7-8 χρόνια η εν λόγω καλλιέργεια πλήττεται διαρκώς. Η προπέρσινη χρονιά μάλιστα ήταν από τις χειρότερες και αν το βαμβάκι δεν είχε καλή τιμή, η περίοδος θα ήταν απόλυτα καταστροφική, διότι πολλοί γεωργοί μόλις που κατάφεραν να έχουν στρεμματική απόδοση τα 100 κιλά, ενώ στις καλές εποχές ξεπερνούσαν με άνεση τα 250, φτάνοντας ακόμη και πάνω από 350. Επίσης, χωρίς την συνδεδεμένη βάμβακος και το ΟΣΔΕ, η βαμβακοκαλλιέργεια με τις αποδώσεις των τελευταίων ετών θα ήταν ασύμφορη. Όμως και η περυσινή (2017)περίοδος δεν ήταν από τις καλές, καθώς κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα. Ωστόσο, η φετινή χρονιά, είναι πολύ καλή για το βαμβάκι, τόσο από πλευρά απόδοσης και ποιότητας, όσο και από τιμή, οπότε αυτή η τάση μάλλον θα αντιστραφεί για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο.
Και στο καλαμπόκι η κατάσταση δεν είναι καλλίτερη, διότι μπορεί να έχουν «πιάσει» αποδώσεις πάνω από 1,5 τόνο το στρέμμα κάποιες χρονιές, όμως είναι κοστοβόρα καλλιέργεια και δεν είχε τιμή.
Την περίοδο 2016-2017, πολλοί Τρικαλινοί παραγωγοί στράφηκαν στο τριφύλλι, ως διέξοδο, διότι είναι κτηνοτροφικό φυτό, υποχρεωτικά έχει διάρκεια τουλάχιστον μίας πενταετίας, οπότε δεν χρειάζεται όργωμα – καλλιέργεια – σπορά ετησίως, παρά μόνο πότισμα και λίπανση και επιπλέον μετατρέπεται εύκολα σε βιολογική καλλιέργεια.
Πάντως σε δύσκολη θέση βρίσκονται οι παραγωγοί για τις αποφάσεις που πρέπει να λάβουν σχετικά με το τι θα σπείρουν για την φετινή καλλιεργητική περίοδο, καθώς, δεν είναι ευχαριστημένοι από καμία καλλιέργεια, καθώς είτε κάποια έχει καλή απόδοση αλλά χαμηλή τιμή, είτε το αντίστροφο.
