«Πολυπολιτισμικός» και νεανικός ΑΟΤ

Ετσι όπως κινούνται (έως τώρα) τα Τρίκαλα, βάζουν υποψηφιότητα για μια από τις πιο νεανικές ομάδες της κατηγορίας. Δεν είναι «κακό» αυτό. Το να συνθέτουν ένα σωματείο Β’ Εθνικής (ή όπως αλλιώς βαπτίζεται για λόγους συμφέροντος) ταλαντούχοι και νεαροί παίκτες (πόσο μάλιστα όταν η ομάδα είναι απαλλαγμένη από το άγχος του πρωταθλητισμού) είναι ευπρόσδεκτη τακτική και αναγκαία, αν αναλογιστεί κάποιος τις δυσκολίες της εποχής, αλλά και την πραγματική φιλοσοφία του ποδοσφαίρου.

«Ναι» σε νεαρούς παίκτες ταλαντούχους, αλλά όταν αυτοί έρχονται στα Τρίκαλα και δεν αποτελούν «κομμάτια» της ομάδας, παιδιά του νομού μας και της Τρικαλινής ποδοσφαιρικής κουλτούρας, κάτι δεν πάει καλά… και πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όλους αυτούς που ασχολούνται με το άθλημα. Από τη μια, γίνεται μια προσπάθεια «ισοπέδωσης» της προσπάθειας όλων αυτών που δουλεύουν με ταλέντα  και από την άλλη, απομακρύνεται όλο και περισσότερο ο κόσμος, διότι όση καλή διάθεση και να έχει ν’ «απολαύσει» τον κάθε Ευθυμίου ή Λαμπίρη (ονόματα που επιλέχτηκαν τυχαία), δεν πρόκειται ν’ «αγκαλιάσει» όσο και όπως πρέπει την ομάδα. Να τη νιώσει…

«Πολυπολιτισμικός» και νεανικός» ο φετινός ΑΟΤ, με παιδιά από πολλές περιοχές της Ελλάδας, τα περισσότερα εκ των οποίων κάπως και κάπου συνδέονται, παρουσιάζοντας εικόνα μιας «επιχείρησης» προώθησης παικτών, σε μια βιτρίνα ενός μαγαζιού… γωνία.

Και βέβαια κάπου παρακάτω θ’ ανακοινωθούν και έμπειροι παίκτες, οι οποίοι θα στηρίξουν την προσπάθεια, αλλά και κάποιοι Τρικαλινοί είτε για «ξεκάρφωμα», είτε για δοκιμή, είτε για να «σπρωχθούν» προς την πολύπαθη Κ 17-18 ή όπως θα λέγεται…

Απ’ όλα αυτά τι πραγματικά θα κερδίσει το Τρικαλινό ποδόσφαιρο; Ο,τι κέρδισε τα περισσότερα χρόνια…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ