Η τρομερή του ύψους σχολή

Η τρομερή του ύψους σχολή
Οσοι καταπιάνονται με τον αθλητισμό δεν τον ξεχνούν όσα χρόνια και να περάσουν.
Αλλωστε αυτός τροφοδοτεί τους πάντες με έντονα συναισθήματα.
Τον χώρο τίμησαν στελέχη που ξεκίνησαν με χαμηλούς τόνους αλλά με πολλά όνειρα και μεράκι.
Στην πορεία δεν άφησαν τίποτα στην τύχη του. Ακουγαν και εφάρμοζαν πιστά όλες τις οδηγίες των προπονητών τους.
Ετσι πάτησαν γερά στα πόδια τους, ενώ βελτίωναν τα δεδομένα σε πρώτη ευκαιρία.
Προέκυψαν λοιπόν λαμπρές επιτυχίες σε πολλά μέτωπα.
Την δική τους ιστορία έγραψαν οι παλιές δόξες του ύψους.
Με τα χρώματα του ΓΣΤ αγωνίστηκαν εντός και εκτός έδρας κάνοντας πάντα το καθήκον τους.
Καθένας είχε την τεχνική του, οπότε με το που τον έβλεπες από μακριά ξεχώριζες την αγωνιστική του ταυτότητα.
Όλα αυτά τα χρόνια τα συγκεκριμένα στελέχη διατήρησαν δεσμούς και επικοινωνία.
Επεσε λοιπόν η ιδέα να βρεθούν ξανά στον αγαπημένο τους χώρο του Δημοτικού Σταδίου: Παπανικολάου- Σακοράφα, που επί πολλά έτη αποτέλεσε δεύτερο σπίτι.
Η νοσταλγία ήταν έντονη μαζί με την συγκίνηση, οπότε όσοι ανταποκρίθηκαν στο χθεσινό κάλεσμα είχαν πολλά να πουν.
Η φλόγα στα μάτια τους επιβεβαίωσε την ερωτική σχέση με το αθλητικό αντικείμενο της καρδιάς τους.
Το κλίμα ήταν εξαιρετικό και άπαντες θυμήθηκαν μοναδικά στοιχεία που τους συνέδεσαν τόσα χρόνια.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός σφυρηλατεί σχέσεις που κρατούν μια ζωή.
Απαντες χάρηκαν αυτή την γλυκιά επιστροφή, ενώ κατά γενική ομολογία έβαλαν το λιθαράκι τους στην δημιουργία του Τρικαλινού στιβικού μύθου.

Ρομαντική εποχή
Α ρε βετεράνοι. Μ’ αυτή την φράση υποδέχτηκαν τους συνοδοιπόρους τους στο Στάδιο τα διαχρονικά Τρικαλινά αστέρια του ύψους.
Ολοι έγιναν μια αγκαλιά, ενώ αρκετοί ήρθαν εφοδιασμένοι με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Μας το ενεχείρισαν με χαρά και καμάρι ζωντανεύοντας μια ρομαντική εποχή.
Πολλές φορές η μισή φτέρνα ήταν μέσα στην άμμο θυμήθηκαν αρκετοί για να καταδείξουν έτσι τις δυσκολίες της αποστολής τους.
Όμως τα εμπόδια τους χαλύβδωναν και με υπομονή και προσήλωση μπήκαν στην καρδιά όλων των Τρικαλινών.
Μεταξύ άλλων μας εξήγησαν τον παλμό Φόσμπερι και άλλες τεχνικές, ενώ υπογράμμισαν ότι η συνάντηση ήταν επιβεβλημένη, αφού τίποτα δεν πάει χαμένο και στο τέλος μένει παρακαταθήκη.
Μνημόνευσαν φυσικά τον ΓΣΤ για τον οποίο τόνισαν ότι αποτέλεσε ανεξάντλητη δεξαμενή έμψυχου δυναμικού.
Οσο για τα του οίκου τους σημείωσαν ότι η τρομερή του ύψους σχολή ήταν η πιο παραγωγική της επαρχίας εισπράττοντας καθολική αναγνώριση σε κάθε της εμφάνιση.
Διαφορετικές γενιές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και ακόμη και όσοι πάτησαν τα 80 εμφανίστηκαν ιδιαίτερα θαλεροί, αφού ο αθλητισμός προσφέρει ποιότητα στα χρόνια.
Εννοείται ότι δεν ξέχασαν τους δασκάλους τους στους οποίους αφιέρωσαν βαθιά υπόκλιση.
Στο κάλεσμα βρέθηκαν οι: Ευάγγελος Καραϊσκος, Κλέαρχος Μακρής, Νίκος Σούλιος, Γιάννης Σούλιος, Δημήτρης Κουτσονάσιος, Στέργιος Τσέτης, Χρήστος Ναζίρης, Γιώργος Τζήκας.
Ολοι τους δεν έκρυψαν το αιώνιο παιδί που κρύβουν μέσα τους και μοιράστηκαν μαζί μας την χρυσόσκονη που είχαν σε σώμα, μυαλό και καρδιά, αφού η αντοχή στον χρόνο και τα επικά κατορθώματα ήταν συνισταμένη πολλών παραγόντων.