Ο Αύγουστος αδειάζει την πόλη

Μια κλασική Δευτέρα, του Αυγούστου ήταν η χθεσινή, αν και αρχή εβδομάδας και υποτίθεται εργάσιμη. Κι όμως, στα Τρίκαλα, τίποτα δεν θύμιζε χθες τη γνωστή και συνηθισμένη Δευτέρα που έχουμε μάθει να ζούμε τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Ο Αύγουστος έχει ήδη βάλει τη δική του σφραγίδα, αδειάζοντας σιγά-σιγά την πόλη και αφήνοντας πίσω της μια σχεδόν απόκοσμη ησυχία που ξεχωρίζει. Και μόνο στην λαϊκή αγορά της πόλης υπήρχε ακόμη κινητικότητα/
Οι δρόμοι ήταν αραιά και πού γεμάτοι με αυτοκίνητα. Η κίνηση μειωμένη στο ελάχιστο, σαν να πρόκειται για Κυριακή μεσημέρι και όχι για την έναρξη μιας εργάσιμης εβδομάδας. Ούτε κόρνες, ούτε βιαστικοί οδηγοί, ούτε μποτιλιάρισμα στο κέντρο. Ακόμα και το πάρκινγκ, που άλλες εποχές αποτελεί καθημερινό πονοκέφαλο για τους Τρικαλινούς, είχε άφθονες διαθέσιμες θέσεις.
Η εικόνα αυτή δεν προκαλεί εντύπωση στους μόνιμους κατοίκους της πόλης. Άλλωστε, κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα Τρίκαλα… μετακομίζουν. Άλλοι προς τα παράλια της Λάρισας, άλλοι προς τα κοντινά χωριά για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, άλλοι στα βουνά της Πίνδου, κι άλλοι σε νησιά και μακρινότερους προορισμούς. Η πόλη μένει πίσω, να λειτουργεί σε “χαμηλές στροφές”, να ανασαίνει για λίγο πιο ήσυχα και χαλαρά.
Στα καφέ του κέντρου, η κατάσταση παρόμοια. Λίγα τραπέζια γεμάτα, λιγοστοί θαμώνες που απολαμβάνουν τον καφέ τους χωρίς φασαρία και θόρυβο. Ανάμεσά τους κάποιοι τουρίστες που περνούν από τα Τρίκαλα στο δρόμο τους για άλλους προορισμούς, ή κάποιοι μόνιμοι που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν ή δεν επέλεξαν να φύγουν.
Οι εμπορικές επιχειρήσεις ανοικτές, αλλά η εμπορική κίνηση σαφώς υποτονική. Οι περισσότεροι έμποροι γνωρίζουν πως μέχρι το Δεκαπενταύγουστο δεν υπάρχει πραγματική αγορά. Ο Αύγουστος ανέκαθεν θεωρούνταν “νεκρός” μήνας για το λιανεμπόριο, με τις ελπίδες μετατιθέμενες για τις τελευταίες μέρες του μήνα και τον Σεπτέμβρη, όπου επιστρέφει ο κόσμος και ξεκινά η προετοιμασία για τη νέα σεζόν.
Το ίδιο μοτίβο παρατηρείται και στις δημόσιες υπηρεσίες. Παρότι ανοιχτές, λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό λόγω των θερινών αδειών. Ουρές μικρές, εξυπηρέτηση πιο γρήγορη από το σύνηθες – ακριβώς γιατί οι πολίτες που έχουν μείνει πίσω είναι και αυτοί λιγότεροι.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση ηρεμίας που επικρατεί. Από το πρωί ως το βράδυ, η πόλη μοιάζει να τελεί υπό ένα ιδιότυπο καλοκαιρινό καθεστώς ησυχίας. Το μόνο που διακόπτει το απόλυτο αυτό ησυχαστήριο είναι το τραγούδι των τζιτζικιών και το ελαφρύ αεράκι που περνά ανάμεσα από τα δέντρα στις πλατείες και τα πάρκα.
Ορισμένες “οάσεις ζωής” παραμένουν σταθερές. Το πάρκο του Αη Γιώργη, η περιοχή γύρω από το Ληθαίο ποτάμι κρατούν κάποια κίνηση. Εκεί συγκεντρώνονται ηλικιωμένοι που δεν έφυγαν για το χωριό, νέοι που δουλεύουν ακόμα, καθώς και οικογένειες με μικρά παιδιά που απολαμβάνουν στιγμές ξεγνοιασιάς.
Για κάποιους, αυτή η εικόνα της ήσυχα “άδειας” πόλης είναι η ιδανική ευκαιρία για βόλτες χωρίς θόρυβο, ποδήλατο χωρίς άγχος, καθαρότερο αέρα και λιγότερη φασαρία. Για άλλους, είναι απλώς μια υπενθύμιση ότι διακοπές σημαίνουν –μεταξύ άλλων– και απόσταση από τη ρουτίνα. Και στα Τρίκαλα, τον Αύγουστο, αυτή η ρουτίνα σχεδόν εξαφανίζεται.
Έτσι κυλά ο Αύγουστος στα Τρίκαλα: με άδεια γραφεία, άδειους δρόμους και χαμηλούς ρυθμούς. Ένας μήνας που μοιάζει να έχει βάλει την πόλη στο… αθόρυβο. Ένα μικρό καλοκαιρινό διάλειμμα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, δίνοντας στην πόλη τη δική της ανάσα πριν ξαναγεμίσει με φωνές, παιδιά στα σχολεία, και επιστροφή στην κανονικότητα του φθινοπώρου.