Ολοι οι προπονητές του κόσμου όταν αρχίζουν να στήνουν τις ομάδες τους διατυπώνουν κάποια πράγματα καθαρά και ζητούν συγκεκριμένη αντίδραση από τους παίκτες.
Μέλημα των κόουτς είναι να αξιοποιήσουν το σύνολο των πρωταγωνιστών και να τους φέρουν πιο κοντά αγωνιστικά.
Από την στιγμή που οι παίκτες είναι μια γροθιά τότε οι σύλλογοί τους δεν έχουν να φοβούνται τίποτα λένε σε πρώτη ευκαιρία οι ειδικοί.
Βέβαια τα στελέχη των σωματείων έχουν διαφορετική φιλοσοφία. Γοητεύονται λοιπόν από τις συνεργασίες με αθλητές από το πάνω ράφι. Δίνουν λοιπόν γη και ύδωρ προκειμένου να τους εντάξουν στο δυναμικό των σωματείων τους.
Ωστόσο αποδεδειγμένα όταν σωματεία περιμένουν την λύτρωση από ορισμένο αριθμό αθλητών κάποιο διάστημα θα διαπιστώσουν ότι η κάνουλα αρχίζει να κλείνει.
Αυτό είναι λογικό διότι οι αντίπαλες ομάδες διαβάζουν σωστά τις καταστάσεις μέσα από τους συνεχείς αγώνες, οπότε είναι σε θέση πια να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές.
Αντίθετα όταν σωματεία είναι απρόβλεπτα, δηλαδή μπορούν να βάλουν στην εξίσωση περισσότερο κόσμο και να ανακατέψουν την τράπουλα συνήθως κάνουν πιο εύκολη την ζωή τους.
Αναλυτικά στην έντυπη έκδοση
