Είναι εκπληκτικό πως επιδρά η νίκη ή η προσμονή της σε ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν οργανωθεί για έναν σκοπό, για παράδειγμα ένα κόμμα.
Μπορεί να υπάρχει η λεγόμενη φαγωμάρα μεταξύ στελεχών, “επιστημονικά” λέγεται εσωστρέφεια, και πρέπει να γνωρίζουμε πως η εμφύλια εσωστρέφεια είναι πολύ χειρότερη από την αντιπαλότητα, μέχρι και έχθρα με έναν άλλον πολιτικό χώρο, όμως, όταν διαφαίνεται η νίκη και ακόμη καλύτερα όταν έρχεται, όλα εξαφανίζονται και όσες πικρίες υπάρχουν περνάνε απλά και φεύγουν ή δεν τους δίνεται σημασία.
Ασφαλώς, από μόνο της η νίκη δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται και ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση για να καταφέρει να καταλαγιάσει πάθη, να “χαλιναγωγήσει” φιλοδοξίες, να απαλύνει αντιπαλότητες και κάποιες φορές να αποτρέψει και μηχανορραφίες.
Έτσι, ο συνδυασμός νίκη συν πρόσωπο ή και πρόσωπα φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα για κάθε κόμμα, ώσπου βέβαια να αρχίσουν και πάλι να μαζεύονται τα σύννεφα, όπως γίνεται κάθε φορά και θα γίνεται εσαεί και ξεσπάσει η καταιγίδα, η οποία για να μην μετατραπεί σε τυφώνα, αρκεί να μην υπάρχουν απορρίμματα κρυμμένα κάτω από το χαλί και έχουμε το φαινόμενο της πεταλούδας!
Αυτονόητο είναι πως αυτά ισχύουν για όλο το πολιτικό φάσμα και δεν αφορούν κανέναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
