Υπάρχουν αρκετές ομάδες οι οποίες στα δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Η εξήγηση είναι απλή. Οι πρωταγωνιστές γνωρίζοντας με τι έχουν να κάνουν εμφανίζονται καλά διαβασμένοι και κυρίως αποφασισμένοι.
Δεν αφήνουν να πέσει τίποτα κάτω και ως εκ τούτου βρίσκεται πάντα ένα χέρι στην μπάλα για να πάρει την πολυπόθητη κατοχή.
Παράλληλα καταγράφεται συσπείρωση, οπότε το ένα μεγάλο καλάθι φέρνει το άλλο με συνέπεια όλοι να υποκλίνονται στο ταλέντο συγκεκριμένων τμημάτων, που βάζουν την υπογραφή τους.
Και όμως οι ίδιες οι ομάδες που στα απαιτητικά παιχνίδια βγάζουν μάτια με την απόδοσή τους στα θεωρητικά βατά κινούνται πολλές φορές στο αντίθετο άκρο.
Όλα ξεκινούν από την πνευματική συγκέντρωση. Από την στιγμή που οι αθλητές κάνουν το λάθος και βγουν από την πρίζα θεωρώντας ότι δύσκολα- εύκολα θα πετύχουν τον στόχο, από ένα διάστημα και μετά τα βρίσκουν μπαστούνια.
Αν μάλιστα χαλάσει το μυαλό και οι προσπάθειες χτυπούν σίδερο άλλο που δεν θέλουν οι αντίπαλοι για να βγουν μπροστά φέρνοντας τα πάνω- κάτω.
Κάπως έτσι είχε το σκηνικό στην Κυριακάτικη αναμέτρηση του ΑΟΤ.BC στην έδρα της ΑΕΛ.
H συντριπτική πλειοψηφία των μπασκετικών θεωρούσαν πως από την στιγμή που οι κυανέρυθροι είχαν αποκτήσει ρυθμό θα επέστρεφαν με το ροζ φύλλο.
Όμως έχουμε γράψει αρκετές φορές ότι τα γειτονικά ντέρμπι είναι πονηρά και επικίνδυνα. Αν το φαβορί υποπέσει στο λάθος και δώσει ζωτικό χώρο στον αντίπαλο, τότε κινδυνεύει να τρέχει και να μην φτάνει φεύγοντας με άδεια χέρια.
Κοινώς ο εκπρόσωπός μας έδωσε δικαιώματα και μάλιστα πολλά, οπότε οι βυσσινί άδραξαν την ευκαιρία και τιμώρησαν σκληρά την επιχώρια ομάδα.
Αναλυτικά στην έντυπη έκδοση
