Σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις βρίσκονται γεωργοί, ωστόσο, πλησιάζει ο καιρός που θα πρέπει να αποφασίσουν για τις καλλιέργειές τους, δηλαδή, πλην των σιτηρών, τι θα σπείρουν για την φετινή καλλιεργητική περίοδο.
Ο «χάρτης» των φετινών καλλιεργειών έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, καθώς από το φθινόπωρο έχει γίνει η σπορά των σιτηρών. Το ζήτημα είναι τι έχουν επιλέξει μέχρι τώρα οι παραγωγοί, δηλαδή, πόσα στρέμματα έχουν σπαρθεί με σιτηρά(σκληρό και μαλακό σιτάρι και κριθάρι) και από τα υπόλοιπα, πόσα θα καλλιεργηθούν με βαμβάκι και πόσα με καλαμπόκι.
Μία τάση φυγής από το βαμβάκι έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, λόγω των ζημιών που έχουν υποστεί οι βαμβακοφυτείες, αλλά και της χαμηλής τιμής που είχε το προϊόν αυτό.
Έχουν υπάρξει χρονιές που ήταν από τις χειρότερες και αν το βαμβάκι δεν είχε καλή τιμή, οι περίοδοι θα ήταν απόλυτα καταστροφικές, διότι πολλοί γεωργοί μόλις που κατάφεραν να έχουν στρεμματική απόδοση τα 100 κιλά, ενώ στις καλές εποχές ξεπερνούσαν με άνεση τα 250, φτάνοντας ακόμη και πάνω από 350. Επίσης, χωρίς την συνδεδεμένη βάμβακος και το ΟΣΔΕ, η βαμβακοκαλλιέργεια με τις αποδώσεις των τελευταίων ετών θα ήταν ασύμφορη. Και στο καλαμπόκι η κατάσταση δεν είναι καλλίτερη, διότι μπορεί να έχουν «πιάσει» αποδώσεις πάνω από 1,5 τόνο το στρέμμα κάποιες χρονιές, όμως είναι κοστοβόρα καλλιέργεια και δεν είχε τιμή.
Την περίοδο 2016-2017, πολλοί Τρικαλινοί παραγωγοί στράφηκαν στο τριφύλλι, ως διέξοδο, διότι είναι κτηνοτροφικό φυτό, υποχρεωτικά έχει διάρκεια τουλάχιστον μίας πενταετίας, οπότε δεν χρειάζεται όργωμα – καλλιέργεια – σπορά ετησίως, παρά μόνο πότισμα και λίπανση και επιπλέον μετατρέπεται εύκολα σε βιολογική καλλιέργεια.
Πάντως σε δύσκολη θέση βρίσκονται οι παραγωγοί για τις αποφάσεις που πρέπει να λάβουν σχετικά με το τι θα σπείρουν για την φετινή καλλιεργητική περίοδο, καθώς, δεν είναι ευχαριστημένοι από καμία καλλιέργεια, καθώς είτε κάποια έχει καλή απόδοση αλλά χαμηλή τιμή, είτε το αντίστροφο.
